“Önemli olan aşkın kendisi değil, varoşlarıdır.”[1] O’nun ardından yazmaya oturduğumda; Orhan Veli (Kanık)’nin, ‘Karmakarışık’ındaki, “Bir okla yaralı kalbim,/ Boyacının sandığında/ Güvercinim kâğıt helvasında;/ Sevgilim kayığın burnunda;/ Yarısı balık,/ Yarısı insan;/ İn miyim?/ Cin miyim?/ Ben neyim?”; veya Fernando Pessoa’nın, ‘Tütüncü’sündeki, “Hiçim ben./ Asla bir şey olmayacağım./ Bir şey olmayı isteyemem./ Öte yandan, bendedir bütün düşleri…